De Avatar Times

bewustzijn verkennen
nummer vijf

Laten we niet onoprecht spreken

door Harry Palmer

Wat is de grootste persoonlijke prestatie? Die zit hem niet in enige vorm van materiele weelde en al evenmin in welke vorm van roem of macht dan ook. Wat is het dan wel? De grootste persoonlijke prestatie is een kalme geest.

De meeste mensen weten niet veel van een kalme geest. Daarbij stellen ze zich zoiets voor als comfort, of ontspanning, of een ogenblik zonder stress, of misschien wel een ongestoorde nachtrust, maar het is meer dan opluchting. Veel meer. Een kalme geest is een rustige geestestoestand die je in staat stelt om een ervaring te krijgen van ‘louter zijn.’ Dit is een besef waar geen inspanning aan te pas komt en dat niet verstoord wordt door denken of oordelen, pijn of plezier, winst of verlies.

Het verwerven van een kalme geest is het archetypische motief achter menselijk handelen. Onderzoek elke school die bepaalde principes en overtuigingen leert en dan zul je merken, dat het ultieme doel van hun onderricht bestaat (of bestond) uit het verwerven van een kalme geest. Er zijn tal van benaderingen voor het omgaan met de geest: gewoontevorming, openbaring, afleiding, ontkenning, onderwerping en onderdrukking om nog maar niet te spreken van drugs, operaties en elektrische shockbehandeling. Sommige waren succesvol en andere niet.

De methodes die succesvol zijn functioneerden als een 'reminder', sleutel of combinatie voor een zelfregulerende innerlijke kracht die sluimerend aanwezig was. Ze versterken en wakkeren je wezen aan. (Deze innerlijke kracht wordt meestal 'spirit' - geestkracht - genoemd.) De andere benaderingen falen omdat ze het denken aanmoedigen en terugvallen op methodes van indoctrinatie en controle: meestal beloning en straf. Of ze prijzen activiteiten aan die onmiddellijk plezier beloven maar op den duur leidden tot stress, angst, verslaving en tenslotte depressie.

Als de Avatar training iets heeft toegevoegd aan de canons van spirituele instructie en training van de geest, dan is het de ontdekking dat bepaalde doelbewuste combinaties van intentionele mentale acties de spirit vrijmaken en de deur openzetten voor een kalme geest. 

Een rustige geest: de weg terugvinden naar huis

door Harry Palmer

Bewustzijn heeft vermogens die ons in staat stellen om het fysieke universum te hanteren en ermee om te gaan. Iedereen is zich min of meer bewust van deze vermogens. In het algemeen gaat het hierbij om verbeelden, denken en herinneren. Dat zijn aspecten van de geest.

Slechts weinigen beseffen dat bewustzijn intrinsiek een ruimer karakter heeft dat de geest in vérgaande mate overstijgt. Dit intrinsieke karakter ervan is het gebied van het zijn. Wanneer je er toegang toe krijgt worden dat wat vroeger belangrijk leek voor het verbeelden, denken en herinneren waarschijnlijk volstrekt irrelevant. Vanuit dit onpeilbare domein kunnen alle gebeurtenissen en ervaringen van het gewone waakbewustzijn heel toepasselijk aangeduid worden met de wonderbaarlijk wijze uitdrukking: “Het is me wat.”

Aangenomen dat mensen hun geboorte overleven en vallen binnen de normen van genetische mutatie, dan hebben ze van nature de beschikking over de denkende, verbeeldende en herinnerende vormen van bewustzijn – een geest/verstand. In feite beschikken ze over vrijwel niets anders. Dat heeft tot gevolg dat het Wezen opgroeit met de aandacht gefocust op de beloningen en problemen van het overleven in een vastomlijnde, fysieke werkelijkheid. Overwinning en strijd. De suggestie dat er ook andere realiteiten bestaan (of gecreëerd kunnen worden) die misschien wel een interessanter spel opleveren dan de bekende variaties op plezier en pijn, worden naar het rijk der fabelen verwezen of als sciencefiction afgedaan.  

Voor de meeste Wezens is de allereerste identiteit een haastig geconstrueerde definitie van bewustzijn: "Ik ben de baby." Dit verankert je in een lichaam van vlees en bloed.

Het verdrietige hieraan is, dat het Wezen voor de rest van zijn leven verankerd blijft. De energie wordt gestopt in het versieren en uitwerken van de oorspronkelijke geboorteaffirmatie met conclusies en ervaringen die gemodelleerd zijn naar de percepties van en de oordelen over de fysieke werkelijkheid. Het is onverstandig om de dimensies van het zijn te verwarren met het fysieke universum.

Uiteindelijk komt het Wezen aan het einde van zijn fysieke leven terwijl hij nog steeds verankerd is in de definities van zijn geest. Je zou de geest kunnen omschrijven als de ondiepten van het bewustzijn. Wat miste het Wezen? De verwondering over het leven? Het ontzag voor de schepping? De extase van het goddelijke? In essentie miste het de ervaring van waarheid. De enige echte ervaring die het opdeed bestond uit een ongelukkig gevoel van verbondenheid met een ingewikkelde definitie die eindeloos veel onderhoud vergde. Dat is wat in de fysieke werkelijkheid doorgaat voor een geestelijk gezond leven.

Het Wezen verlaat het lichaam en komt bij uit de verdoving van definities. “Nou”, zegt het, “dat was me wat”, doelend op de vervagende mentale en ontbindende fysieke definities die hij voor zichzelf aanzag. Er is een voortschrijdend inzicht dat het denkend-verbeeldend-herinnerend bewustzijn behoorlijk beperkend is. Het verankert het leven op één plek. Dus het Wezen krijgt zo zijn eerste Avatar les maar zonder het bijbehorende gereedschap. En dat koste een heel leven! Dat is veel te langzaam! Kun je je voorstellen hoeveel levens het nog zal vergen voordat hij inziet dat wat hij ervaart iets van doen zou kunnen hebben met wat hij creëert? Langzaam!

Wat het Wezen nodig heeft is een manier om, alvorens dood te gaan, het anker te lichten van alle zelfdefinities en met volle zeilen af te stevenen op de eeuwigheidsgebieden die voorbij de geest liggen. Terugkeren, thuiskomen. Elke spirituele stroming krijgt vroeg of laat te maken met de uitdaging hoe je dat iemand precies kunt aanleren. Want zie je, hoe meer het Wezen zich ervoor inspant (verbeeldt, denkt, herinnert) om het anker te lichten, hoe zwaarder het anker wordt. Je geest kan een paradox zijn die je gevangen houdt.

Maar wacht eens even. Nu ziet het Wezen al die Avatars die overal rondzeilen en fantastische avonturen beleven en nog steeds in contact zijn met iets dat duurzamer is dan een loonstrookje. Het Wezen beseft intuïtief dat het recht op verlichting en geluk meer is dan het toeval van geboorte. Het Wezen weet dat er een manier moet zijn om het anker van de geest te lichten.

Hoe licht je dat anker? Het geheim is dat je welbewust niets doet. Hoe doet het Wezen welbewust niets? Dat is een fundamentele levensles. Zonder het Avatar gereedschap valt het niet mee om te leren hoe je welbewust niets doet. Het is een vaardigheid die moeilijk valt uit te leggen.

Er doen zich momenten voor in het leven, dat het denken stopt en het Wezen zich onder andere volledig bewust wordt van alle omstandigheden in zijn eigen fysieke incarnatie, zonder ook maar enige reactie te tonen.

Zulke momenten zouden er tenminste moeten zijn – van die ogenblikken dat de aandacht verder gaat dan de focus op dagelijkse beslommeringen. Het gewone zelf valt in slaap en een buitengewoon zelf wordt wakker. Dit buitengewone, hogere zelf bezit een kwaliteit die het gewone zelf niet heeft: die kwaliteit is het gezichtspunt van de rustige geest. Een rustige geest is niet afhankelijk van tijd en reageert of creëert alleen maar vanuit vrije wil. Het anker van “Ik ben dit-niet-dat” verdwijnt. Een besef ontwaakt dat verder reikt dan welke definiërende constructie ook. Dit is waarlijk een moment van verlichting.

Het bereiken van deze toestand van een rustige geest, ook al is het maar voor één ogenblik, is een verregaande prestatie. En het is een nog grotere prestatie om deze toestand vast te houden. Deze prestatie is zo ongebruikelijk, dat als je het Wezen vertelt dat de rustige geestestoestand het verwachte resultaat is van de Avatar training, je meestal stuit op ongeloof.

De denkende-verbeeldende-herinnerende geest is een onrustige creator. Het haalt het verleden overhoop op zoek naar motieven als een hongerige beer op een hoop afval. Het projecteert allerlei bedoelingen op andere mensen. Het projecteert geluk en gevaar op de toekomst. Het creëert denkbeeldige scenarios en beraamt plannen en strategieën, vult allerlei zaken al bij voorbaat in en lijdt aan gevolgen die zich nooit zullen voordoen. Het schrijft imaginaire dialogen die nooit uitgesproken worden. Het maakt zich zorgen. Het zingt steeds maar weer dezelfde deun. Het analyseert zichzelf, kraakt zichzelf af en hemelt zichzelf op volgens een vergeten draaiboek. Het zoekt fanatiek naar verborgen bedoelingen achter de meest onschuldige opmerkingen en legt zichzelf steeds weer uit aan zichzelf.

En af en toe, tussen vrolijkheid en wanhoop, vraagt het Wezen zich af: “Waar gaat het in het leven nu eigenlijk om?” En dan maant het zichzelf om realistisch te zijn. Het vraagt zich eens te meer af wat innerlijke rust inhoudt. “Een rustige geest? O, ja, daar weet ik alles van. Toen ik in India was…”

De ervaring van een rustige geest is zo buitengewoon mooi, dat de meeste mensen die zo’n toestand heel even hebben ervaren er de rest van hun leven over blijven praten. Zo komen religies tot stand: een ervaring proberen te beschrijven die als wezenlijk kenmerk heeft dat ze onbeschrijfelijk is. Dit onbeschrijfelijke ervaringsmoment wordt een heilig gedenkteken in de geest. Ingeslepen mentale beelden! Toch kan het als heilzame herinnering fungeren waarmee het hoofd geboden wordt aan de stress en ontmoediging van het leven. Het doet dienst als een mentaal amulet van hoop.

Wijdverbreid is de veronderstelling dat de ervaring van een rustige geest pas verkregen kan worden na langdurige en moeizame inspanning (of  wellicht voor korte tijd teweeg gebracht kan worden door de magie van een sjamaan). De ervaring zou zo fragiel zijn, dat zelfs één enkele onwillekeurige ademhaling haar al teniet kan doen. Het is dus nogal een verrassing, dat Avatar iemand kan leren hoe je die toestand binnen een paar dagen doelbewust kunt creëren. Een aangename verrassing!

En het is nog ongelooflijker, maar niettemin waar, dat sedert de introductie van Avatar meer Wezens de toestand van een stille geest hebben bereikt dan in alle eeuwen daarvoor. Je hoeft je niet langer terug te trekken uit de wereld, of een leven te leven van zelfontkenning, of je geestelijk gezondheid in gevaar te brengen om deze toestand van een rustige geest te bereiken. Doe gewoon Avatar.

Dus, kort en goed: waar gaat het over en wat kost het?

Avatar is een eerlijke zelfontwikkelingcursus die niet gehinderd wordt door overtuigingen, lidmaatschap van een sekte of wat voor quasi-religieuze rites dan ook. Om deze reden is het de meest zuivere exponent van de ‘human potential’ beweging. De meeste mensen die hem gedaan hebben zijn het erover eens: “Het is het meest krachtige, zuiverste zelfontplooiingprogramma dat voor welke prijs dan ook beschikbaar is.”

Prijs? Ja, aan Avatar hangt een prijskaartje die in de ogen van sommigen  behoorlijk pittig is. De basis weekend workshop die ReSurfacing® heet kost € 225,-. Deel II van de cursus, die vier tot vijf dagen duurt, kost € 450,- en deel III van de cursus, die twee tot vier dagen duurt, kost € 1325,- (Cursus prijzen variëren in verschillende landen. In Nederland excl. 19% btw) Tijdens de cursus krijgen de cursisten heel veel uren persoonlijke aandacht. Iedere cursist die niet tevreden is na deel II van de cursus heeft recht op de onmiddellijke restitutie van het betaalde cursusgeld.
 

Buitengewone momenten

Avatar was niet te vergelijken met welke ervaring dan ook in dit bestaan. Ik had het gevoel alsof ik een nieuwe band aanging met het universum zoals een nieuwe moeder dat doet met haar baby. Alle chaos die ik het jaar ervoor in mijn leven had gehaald maakte plaats voor bewuste keuzes met betrekking tot mijn levensdoelen.

Er begonnen dingen te gebeuren. Ik was al maanden lang op zoek naar een andere baan zonder succes. Ik nam ontslag en vond al de volgende dag een geweldige baan.

Openbaringen, realisaties plotselinge inzichten in al het voorafgaande, het gaat maar door en vooral bij het wakker worden heb ik levendige herinneringen aan heldere dromen. Woorden schieten tekort om dit gevoel te beschrijven.

Avatar was alsof ik in een welkom warm bad belandde.

Ik maakte stapels primaries en discreëerde stapels overtuigingen…en een paar identiteiten. Als verpleegster werkte mijn empathie en intuïtie  al in grote mate in mijn voordeel. Ik heb me gerealiseerd, dat mijn manier van communiceren
doorspekt is met overtuigingen en ik vind het fascinerend om dat ook bij anderen waar te nemen. –S.W.

Vandaag heb ik de initiatie meegemaakt met een Master. Wat me daarbij opviel was de overtuiging dat ik het niet verdiende dat het zo gemakkelijk was. (Waarom ik?) Na het discreëeren van die overtuiging tesamen met nogal wat andere, voelde ik me heel helder en stil.

Toen de Master klaar was, kwam er een enorme hoeveelheid emoties omhoog – verdriet, verlies, dankbaarheid, opluchting – vanuit mijn buik door mijn hart en keel naar mijn gezicht en ogen en huilde ik heviger dan ik me ooit kan herinneren. Dat duurde enkele minuten en veranderde toen in een giechellach en een gevoel van verbazing, dankbaarheid en verwondering. Wow. Wow! WOW! —S.T.

Na mijn initiatie maakte ik een wandeling op het parkeerterrein aan de rand van de vijver vol met waterplanten, schildpadden en vissen. Overal stonden bomen en de regenbui was juist voorbij gegaan. De lucht was schoon, helder, mooi en levendig. Ik huilde en voelde en lachte en voelde. Ik besefte, dat ik in staat was om bron te zijn van mezelf, mijn leven, mijn gedachten. Ik was blij dat ik de lege parkeerplaats voor mezelf had om het allemaal te uiten. De bomen, het asfalt, de vijver, ik besefte dat ik het allemaal creëerde en het allemaal was. Schoon, helder, mooi en levend. —S.B.