De Avatar Times

bewustzijn verkennen
nummer acht

Hanteerbare oorzaken versus plausibele excuses

door Harry Palmer

Het is me opgevallen dat er een verschil is tussen hanteerbare oorzaken (iets waar je wat aan kunt doen) en plausibele excuses (een excuus dat geloofwaardig is). Ik ben geen echte fan van achteruit denken richting verleden, maar af en toe is dat even nodig. De strategie waar ik de voorkeur aan geef is om een situatie, of die nu goed of slecht is, te identificeren en dan te achterhalen welke acties of non-acties er verantwoordelijk voor waren. De acties die me vooral interesseren zijn de acties die ik doelbewust kan herhalen, of die ik kan veranderen, of die ik in de toekomst kan vermijden. Dat zijn hanteerbare oorzaken; ik kan ze hanteren. Natuurlijk kunnen er unieke omstandigheden of gebeurtenissen zijn die niet gehanteerd kunnen worden die óók bijdragen aan de situatie, zoals: goddelijke ingrepen, moeilijke mensen, zo kapot dat het niet gerepareerd kan worden, of totaal opgebruikt. Het is goed om in staat te zijn om dit soort dingen te herkennen, zodat je er geen toekomstige plannen op gaat baseren. (“Dan zou ik geluk hebben...” is geen goede stap in je planning.)

De beste reden om het verleden te bestuderen is leren herhalen van hanteerbare acties die leiden tot gunstige situaties en leren vermijden van hanteerbare acties die leiden tot ongunstige situaties. Dat is niet altijd een perfecte aanpak in veranderende tijden, maar het verandert de kansen in jouw voordeel.

Heb je ooit wel eens zo’n realisatie gehad, waarin je de rode draad te pakken kreeg in een bepaalde situatie en die dan helemaal terug kon voeren op een bepaalde hanteerbare oorzaak? Dan krijg je zoiets van: “Ja! O, ja! JAAA!” Op dat moment heb je iets geleerd. Inzien dat bepaalde oorzaken tot iets leiden is het begin van wijsheid. Van de oorzaken die van invloed zijn op een situatie, zijn sommige gemakkelijk te hanteren, sommige zijn nauwelijks te hanteren, sommige vereisen vaardigheid en training om ze te hanteren en sommige zijn kennelijk niet te hanteren.

Sommige mensen raken verstrikt in een situatie en maken zich zorgen, hebben de neiging om uit te leggen en geven de schuld aan anderen. Ze zouden hun geest beter kunnen richten op een eerlijke ontdekking van de hanteerbare oorzaken die ertoe bijdragen dat de situatie ontstaat en die hanteren. Werk aan de wortel van het probleem.

Een plausibel excuus brengt over dat het niet jouw schuld is, omdat je er niets aan kon doen. ER GEEN SCHULD AAN HEBBEN is de boodschap waar het om gaat. Een plausibel excuus is de bewering dat er geen hanteerbare oorzaken zijn die bijdragen aan de situatie waarin je je bevindt. Het is een poging om elke vorm van verantwoordelijkheid uit de weg te gaan. Het excuus is effectief in de mate waarin je anderen zover krijgt dat ze instemmen met jouw hulpeloosheid.   

Herinner je je de beste excuses nog die je op school gebruikte? Ze communiceerden altijd iets in de trant van: “Ik kon er echt niets aan doen, omdat...” En dan kwam je met je favoriete beperking, bijvoorbeeld: “…omdat ik geen tijd had.” Naarmate je bedrevener werd in het excuseren van jezelf, vulde je de puntjes in met meer op maat gesneden beperkingen die de leraar zou accepteren.

“Ik heb mijn huiswerk niet afgekregen, omdat…leraren niet genoeg betaald krijgen!”

Het woord ‘excuus’ komt van ex dat ‘vrij van’ betekent en causa dat ‘oorzaak’ betekent. Dus de boodschap achter een excuus is: “Ik was niet de oorzaak!” En als je besluit dat je niet de oorzaak was, heb je grote kans dat je besloten hebt dat je het hulpeloze gevolg was.

Richard Bach schreef: “Houd een pleidooi voor jouw beperkingen en ze zullen zeker de jouwe zijn.” Hij zou net zo goed hebben kunnen schrijven: “Beslis dat je vaak genoeg hulpeloos bent en je zult zeker…”  

Weet je nog dat je aan de leraar uitlegde dat je te laat kwam omdat je niet op tijd wakker werd en dat ze antwoordde dat jij daar zelf verantwoordelijk voor was omdat je de wekker niet had gezet? Ik wed dat je dat excuus nooit meer gebruikt hebt. Het werkte niet, het pleitte jou niet vrij van oorzaak te zijn. De volgende keer zul je slimmer zijn en weet je genoeg om te kunnen zeggen: “Omdat de wekker midden in de nacht afliep.”

Ik heb dit een keer geprobeerd bij een lerares. Dat deed ik zelfs drie keer achter elkaar. De vierde keer dat ik ermee op de proppen kwam, deed ze de la van haar lessenaar open en overhandigde ze me een elektrische wekker. Bij haar ging de boodschap er gewoon niet in dat er geen hanteerbare oorzaken waren die ik kon controleren om op tijd op school te zijn. Dus deed ik wat elke gezonde vijftienjarige zou doen, ik vertelde de onderwijzeres dat ik ziek was!

Ziek zijn is het allerbeste excuus. Man, je kan die prachtige smoes altijd van stal halen en daarmee hele mensenmenigten om je heen verzamelen die roepen: “Hij kan er niets aan doen. Hij is ziek!” En vast en zeker…

Ziek zijn is een excuus waar bijna iedereen het mee eens zal zijn. Het is de absolute top. Het is ten minste voor een deel de reden van het succes van de medische professie! Wat een beroep! Ze geven je medicatie om het ongemak te hanteren dat veroorzaakt wordt door het beste excuus van de wereld te gebruiken. En nu ben je zeker gedekt. “Sorry, ik gebruik medicatie.” “Sorry, ik sta onder doktersbehandeling.” Veel hulpelozer dan dat kan bijna niet. Vergeef me mijn cynisme, maar als je op deze planeet een dienst aanbiedt waarmee je iemands excuses bevestigt, kun je er zeker van zijn dat je succesvol bent.

Het beste excuus van de wereld is een briefje van de dokter. Dat is drie keer beter dan een briefje van de schoolmaatschappelijk werkster. En het is tien keer beter dan een briefje van je moeder, vooral als je die zelf geschreven hebt.

Twintig jaar later toen ik een voorhoofdsholteontsteking had, schoot me plotseling de episode met de wekker te binnen en was ik bijna ogenblikkelijk genezen. Dit was één van die: “O, zat dat zo!” inzichten: verantwoordelijkheid maakt je gezond; excuses maken je ziek.

Als het je niet lukt om mensen zover te krijgen dat ze jouw excuses accepteren, moet je leren om ze nog overweldigender te maken. Speel met woorden als ‘onvermijdelijk’, ‘tragedie’, ‘noodlot’ of ‘God’s wil’. Niemand zal die ooit in twijfel trekken. Is dat niet wat ‘noodlot’ betekent? “Niemand kan er iets aan doen.” ‘De wil van God’ is het ultieme excuus.

Ga je gang, probeer het. “Ik ben laat vanwege...(sla je ogen neer en loop op de koop toe wat mank) het onvermijdelijke noodlot!” Snap je hoe hulpeloos dat is; niemand zal ook maar een poging doen je te laten zoeken naar een hanteerbare oorzaak. Alleen een dwaas zou het noodlot tarten.

Een plausibel excuus heeft nog andere voordelen. De persoon tegen wie je het uitspreekt moet jou nog steeds goedkeuring geven, ook al was de situatie-waar-je-niets-aan-kon-doen rampzalig. Het bleek gewoon niet uit te pakken volgens plan. Pech! Jij bent gedekt; jij hebt een plausibel excuus. Iedereen die je aanhoort moet jou nog steeds aardig vinden, je misschien zelfs wat sympathie geven en zich realiseren dat je het niet kon helpen. Weer een slachtoffer van het noodlot! 

Misschien zouden we een officieel geen-verantwoordelijkheid paspoort kunnen creëren. De eerste pagina zou luiden: "de Hoge Universele Raad bepaalt hierbij, dat dit individu hulpeloos is en geen verantwoordelijkheid draagt voor de levenssituaties waarin ze optreedt." Lach niet, het is een goed idee. Wat een opluchting: een geen-verantwoordelijkheid paspoort, een GVP. Als je te laat op school komt hoef je alleen maar je GVP tevoorschijn te halen en de leraar die te laten afstempelen. Denk je eens in hoeveel tijd dat de wereld zou besparen. En hoeveel ziektes ermee voorkomen zouden worden.

Hier is nog een andere reden waarom dit een goed idee is. Elk nieuw excuus dat je moet verzinnen gaat enigszins ten koste van je aandachtskracht. Wanneer iemand je excuus accepteert voor de ene situatie, zou het niet handig zijn om hetzelfde excuus voor de volgende situatie te gebruiken. (En er zal absoluut een andere situatie voordoen, omdat je er niet van leert.) Dus je staat voor de taak om dikwijls een nieuw excuus te moeten creëren. Het is niet met één keer bekeken. Maar met een geen-verantwoordelijkheid paspoort heb je het bewijs in handen dat je hulpeloos bent en is de druk weg. Ik ben er voor om het leven gemakkelijker te maken voor mensen die vastbesloten zijn om te falen.   

Heb je ooit wel eens geprobeerd om iemand uit te schakelen? Dat is heel eenvoudig: reik ze gewoon een plausibel excuus aan dat ze kunnen gebruiken. Dat vermindert hun kracht razendsnel. Ze zijn binnen een paar weken hulpeloos. Het is gemakkelijker dan ze te vermoorden, hoewel het niet veel vriendelijker hoeft te zijn.

Maar al te vaak is het gemakkelijker om een verklaring te geven voor een moeilijke situatie dan je eigen acties onder ogen te zien die mogelijk hebben bijgedragen aan de situatie. “Ik kon er niets aan doen, omdat…” (…Omdat je jezelf doelbewust creëert als een hulpeloze loser.)

Een excuus is een poging om te ontkennen dat dit een oorzaak-en-gevolg universum is. Je doet iets en dat heeft een gevolg. Je vergeet om iets te doen en het heeft geen gevolg. Je laat iets vallen en het valt op de vloer: oorzaak en gevolg. Je zou nooit een boek laten vallen, kijken hoe het op de grond terecht komt en dan zeggen: “Het is niet mijn schuld, ik kan niets doen aan de zwaartekracht.”

Zwaartekracht is een plausibel excuus, maar de hanteerbare oorzaak is dat JIJ het boek liet vallen.

Hanteerbare oorzaken zijn jouw deel van de verantwoordelijkheid voor een situatie. Ik weet dat het een nare vraag is, maar als je heel snel tot de kern wilt doordringen van een klacht, vraag dan: “En wat was jouw aandeel?” Het meeste wat ons overkomt, en dan druk ik het zachtjes uit, is in één of ander opzicht gedeeltelijk onze verantwoordelijkheid. Waarheid kan hard aankomen.

Je kunt gemakkelijk zeggen: “Alles wat JOU overkomt is tenminste voor een deel jouw verantwoordelijkheid.” Het is niet zo gemakkelijk om te zeggen: “Alles wat MIJ overkomt is tenminste voor een deel mijn verantwoordelijkheid.” Merk je het verschil? En het maakt je nog nederiger als je kijkt naar MIJN hanteerbare acties die gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van het probleem. Als het doel van je denken is om succes te hebben, zul je succes hebben. Als het doel van je denken is om jezelf te beschermen, zul je geen succes hebben.

Het doel is om een oplossing te hebben voor bepaalde situatie zoals: ongelukkig zijn, eenzaamheid, mislukken, uitputting of wanhoop. Waar je moet beginnen zijn MIJN hanteerbare acties die bijdragen aan die situatie.

Begrijp je waar ik naartoe wil? Als je op zoek bent naar hanteerbare acties, kijk je naar jouw aandeel in de verantwoordelijkheid voor wat je ervaart. In feite kijk je naar wat jij kunt doen (of niet doen) om de ervaring te veranderen. Als je dat doet, kom je de noodzaak voor plausibele excuses te boven.

Nog even geduld, volgende week ga ik je vertellen hoe je Hanteerbare Oorzaken kunt vinden.

Valt Avatar bij iedereen in de smaak?

Nee. Helaas heeft niet iedereen dezelfde opvatting als Star’s Edge over persoonlijke verantwoordelijkheid. Dat is een complex onderwerp dat af en toe geleid heeft tot een aanval van de pers op Avatar. Sommige individuen, organisaties en zelfs landen ontwikkelen extreme vormen van overheersing over de levens van mensen. Psychologen noemen deze overheersing / onderwerping een vorm van mede-afhankelijkheid. Als het slachtoffer van een dergelijke relatie zijn persoonlijke verantwoordelijkheid vergroot, voelt de dominerende partner – of de organisatie, of het land – zich bedreigd, d.w.z.: persoonlijke groei van de kant van het slachtoffer bedreigt de status quo.

Vanuit het gezichtspunt van de overheerser vormt Avatar een bedreiging – iets wat je als ‘gevaarlijk’ moet bestempelen en wat vermeden dient te worden. Zulke mensen zijn zelfs met de beschuldiging gekomen dat Avatar een sekte is die aan hersenspoeling doet. Ironisch genoeg maken degenen die met die beschuldiging komen zich er zelf schuldig aan.

Een jonge Duitse vrouw die haar vriendje verliet nadat ze de cursus had gedaan, beschrijft haar besluit om weg te gaan als: “wakker worden en beseffen dat ik gevangen zat in een ongelukkige relatie.” Maar haar vriend beweert dat ze 'gehersenspoeld’ is. Hoewel het absoluut onwaar is stortte de plaatselijke pers zich op dit fascinerende verhaal van het vriendje (vooral met de bedoeling om hun oplage te verhogen) en kwam onmiddellijk met een sensatieverhaal over Avatar als zijnde een ‘gevaarlijke sekte die brainwasht.'

We brainwashen mensen niet. Integendeel. We helpen mensen om beperkende overtuigingen te herkennen die ze wellicht niet vrijwillig hebben aangenomen of waarvan ze zich zelfs niet eens bewust zijn. We reiken hen een manier aan om hun overtuigingen te veranderen als ze daarvoor kiezen. We vertellen mensen niet wat ze moeten geloven en we schuiven geen enkele overtuiging naar voren als de enige ware overtuiging. We helpen mensen alleen maar om het verband te zien tussen de gevolgen die ze ervaren in hun leven en de overtuigingen die ze erop na houden. Avatar gaat over persoonlijke verantwoordelijkheid.

Ga eens na: wat voor soort mensen bestempelen toegenomen bewustzijn en persoonlijke verantwoordelijkheid eigenlijk als gevaarlijk?  

Buitengewone momenten

Ik creëerde de primary: “Ik vertrouw het Bronwezen van iedereen.” Ik ben goed getraind in het observeren van mensen in een psychiatrische setting. En ik realiseerde me dat ik op zoek was naar de ‘vlekken’ in iemands universum; op zoek naar problemen.

Vandaag voelde ik wat dat kan betekenen voor de ander. Dat het een forse negatieve respons voor ze is als ik speur naar problemen. Dat is iets wat ik me al eerder realiseerde, maar dankzij het Avatar materiaal en de begeleiders kon ik het voelen tot in mijn botten.

Als ik weer terug ga naar mijn werk zal ik contact maken vanuit die primary. Ik hoop dat ik kan bijdragen aan een EPC* door die te creëren binnen een psychiatrische setting. In deze en alle andere Avatar cursussen zag ik het verbluffende resultaat wanneer mensen op deze manier contact en verbinding maken. Ik heb heel veel bewondering voor de kwaliteit van het werk en hoe geweldig het voelt. Sinds 14 jaar ben ik al bezig met bewustzijn etc... maar ik heb nooit eerder zulke krachtige, snelle, integrerende gereedschappen ervaren.

*EPC – Enlightened Planetary Civilization / Verlichte Planetaire Beschaving –A.B.

Ik had deze keer een prachtig resultaat bij het herhalen van de Master Cursus. Ik kwam erachter hoe onverantwoordelijk ik ben geweest in mijn schooljaren, mijn familie, mijn huwelijk en mijn werk. Ik zie in, dat al mijn lijden door mezelf gecreëerd is. In de oefening voor Transparante Overtuiging en in het Beschermingsproces neem ik meer verantwoordelijkheid. Mijn overtuigingen creëren mijn ervaring. Mijn saboterende overtuigingen creëren mijn gevoel van hopeloosheid en lijden. Ik heb er geen verantwoordelijkheid voor genomen. Ik laat aan anderen over wat ik zelf zou moeten doen. Het is een rookgordijn. Dank je Della. Dank voor alle steun van alle Trainers. Dank je Harry dat je me uit mijn verstand hebt gehaald om het licht te zien. Ik ga bijdragen aan een EPC. Ik ga studeren en praktiseren totdat ik een voortreffelijke Avatar Master ben. –C.L.C.

Beste Harry en Avatar familie, jullie zijn absoluut mijn familie en ik kan niet in woorden uitdrukken hoe dankbaar ik ben. Met jullie hulp van de laatste 10 dagen heb ik laag voor laag, zoals schillen van een ui, de transparante overtuigingen ervaren en vond ik de moed om het Avatar gereedschap te gebruiken. Mijn geweldige Masters en medecursisten hebben mijn inspanningen ondersteund om ze te ontwarren. Meer dan vijftig jaar aan knopen losgemaakt! In 10 dagen!

Ik heb geleerd hoe ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn prestaties als Bronwezen en ze kan vieren en verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn hele leven. En alsof dat nog niet genoeg was...eindelijk onbegrensd gewaarzijn ervaren! Te ervaren dat bewustzijn vorm creëert en discreëert! En te beschikken over het gereedschap om dit dagelijks toe te passen. Een onbetaalbaar geschenk! Ik voel een verregaand 'commitment' aan dit werk ten behoeve van anderen en zal binnenkort op de Masters zijn. Dank je! Ik doe het! –M.S.

Harry, ik heb je vandaag een brief geschreven over de winstpunten die ik behaal bij het gebruiken van jouw inspiratie en werk. Vanmorgen toen ik bezig was met de mini-cursus ‘Overtuigingen managen’, vond ik een enorme transparante overtuiging die eindelijk een einde zal maken aan een patroon dat zich heeft ontwikkeld in mijn leven. En vanmiddag kwam er nog een belangrijke transparante overtuiging tevoorschijn, die nog meer patronen zal veranderen die mijn leven bepaalden en waar ik nu verantwoordelijkheid voor ga nemen en die ik zou kunnen veranderen. Dank je Harry voor alle toewijding waarmee je het Universum meer bewust maakt. –D.A.

  Kom in actie

Als je graag wilt dat een Avatar Master contact met je opneemt, klik dan hier: dit formulier.

Met Avatar wint iedereen. Iedereen die Avatar wordt brengt een verschuiving teweeg in het collectieve bewustzijn in de richting van grotere tolerantie en begrip. Jezelf helpen met Avatar  helpt tegelijk ieder ander.  – Harry Palmer

Nodig een viend of vriendin uit om mee te doen met De Avatar Times

Als je deze reis met anderen wilt delen, klik dan aan: tell a friend.